نامه‌ی مدیرعاملی به هیئت مدیره و البته نوش‌دارویی پس از مرگ سهراب

نامه‌ی مدیرعاملی به هیئت مدیره و البته نوش‌دارویی پس از مرگ سهراب

مدیران عزیز

می‌خواهم پیشنهادی مطرح کنم که رادیکال به نظر می‌رسد، اما در حقیقت محافظه‌کارانه است. نگارش این نامه به دلیل احساس مسئولیتی است که من، به عنوان مدیرعامل شرکت، در قبال حفظ سلامت آن دارم. شما در حال حاضر حقوق زیادی به من پرداخت می‌کنید، ولی این مبلغ بیش از حجم کاری است که من می‌توانم برای شرکت انجام دهم؛ بنابراین درخواست می‌کنم حقوق ثابت من را کاهش دهید و همه‌ی پاداش‌های من را نیز حذف کنید.

ما در شرکت درباره‌ی کار تیمی و این‌که همه‌ی ما با هم هستیم حرف‌های خیلی خوبی زده‌ایم و مثلا گفته‌ایم یکی برای همه و همه برای یکی، با این اوصاف چرا من باید به تنهایی خارج از این تیم قرار بگیرم و حقوق خیلی زیادی دریافت کنم؟ پاداش‌ها که دیگر هیچ؛ بدترین قسمت ماجرا هستند! پس لطفاً به من نیز مانند همه‌ی افراد شرکت حقوق پرداخت شود. چرا من باید مبلغ اضافه‌ای برای خوب انجام دادن کارم دریافت کنم؟ اگر من به شرکت خود ایمان داشته باشم، پس حتما چند سهم آن را خواهم خرید و اگر هم باور نداشته باشم قطعاً باید از شرکت خارج شوم.

این روزها احساس می‌کنم همه‌ی کارکنان، به دلیل میزان حقوق دریافتی‌ام، از من نفرت دارند. این واقعاً ناراحت کننده است، اما بدتر از آن این است که من برای آن‌ها هیچ پاسخ مناسبی ندارم، جز این‌که ادعا کنم من و کارهایم صدها برابر از آن‌ها و کارهایشان مهم‌تریم. اما من می‌دانم و شما هم می‌دانید این شیوه‌ی رهبری برای هدایت سازمان صحیح نیست. ما بارها در هیئت مدیره درباره‌ی چشم‌اندازهای بلند مدت سازمان صحبت کرده‌ایم. پس چرا باید به دلیل افزایش رشد قیمت سهام شرکت در بازه‌ی زمانی کوتاه مدت به من پاداش داده شود؟ همه‌ی شما به خوبی می‌دانید من می‌توانم برای افزایش میزان پاداش دریافتی‌ام، از انواع ترفندها برای بالا بردن قیمت سهام شرکت در کوتاه مدت استفاده کنم؛ البته آن ترفندها آینده‌ی شرکت را نابود خواهند کرد.

باید بدانید از وقتی ما پاداش دادن در ازای افزایش قیمت سهام رو شروع کردیم، فرهنگ شرکت نیز از میان رفت. من بارها با کارکنان صحبت کرده‌ام. آن‌ها می‌گویند این کار به این انجامیده است که ما، به جای توجه به مشتریان، فقط علامت دلار جلوی چشمانمان قرار گرفته باشد.

همیشه به دلیل روحیه‌ی ریسک پذیرم به خودم افتخار می‌کردم و در واقع به دلیل همین روحیه‌، شما من را در این شغل قرار دادید. اما چگونه است که وقتی قیمت سهام بالا می رود من پاداش دریافت می‌کنم، اما وقتی کاهش می‌یابد من چیزی نمی‌پردازم؟ آیا این همان ریسک‌پذیری است؟ من واقعاً از این نمایش ریاکارانه خسته شده‌ام.

البته متوجه این توجیه همیشگی هستم که حقوق و مزایای من به این دلیل بیشتر است که در سطح مدیرعامل‌های شرکت‌های دیگر باشد. اما این توجیه من را پیرو مدیرعامل‌های شرکت‌های دیگر کرده است نه رهبر کارکنان خودم.

فکر می‌کنم دیگر کافی است. بهتر است این رفتار ظالمانه را متوقف کنیم. حقوق من نباید نوعی نشان افتخار برای نمایش به افراد بیرون از شرکت باشد، بلکه باید نمونه‌ای از فرهنگی باشد که ما سعی می‌کنیم درون شرکت بسازیم.

بنابراین خواهشمندم به من کمک کنید بتوانم بر مدیریت اثربخش این شرکت، همان‌گونه‌ای که شایسته آن است، تمرکز کنم.

با احترام

مدیرعامل

قصه های شب برای مدیران – درنگی برای تعمق، پس از رها شدن از یک روز پر آشوب مدیر بودن – هنری مینتزبرگ